راهنمای مذهبی

✅ دستورالعمل تشرف به ماه مبارک رمضان از مرحوم آیت الله سید عبدالکریم کشمیرى:

🔹آغاز ماه رمضان حتماً نیت کنید فقط براى الله روزه بگیرید، فقط الله
🔹آداب روزه داری را تا آنجا که نشاط دارید، انجام دهید:
"کمیت گرا نباشید، کیفیت جو باشید"
🔹دنبال ختم آیات و ادعیه نباشید، بلکه درپی هضم آنها باشید.
🔹کشتی رؤیایی رمضان سوار بر امواج دریای «اشک» به ساحل نجات می‌رسد
🔹از خدای سبحان در این ماه خصوصاً اسحار سحرآمیز آن اشک و گریه درخواست کنید.
البته شرط سحرخیزی و اشک ریزی، دلِ شکسته داشتن است.

🔹از ابتدای ماه رمضان باید هدف گذاری شما "لیلة القدر” باشد که جان رمضان است.
در این خصوص، سخن زیاد است؛ لکن، «مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز»
فقط سعی کنیم شب قدر در ما واقع شود نه در ماه!

🔹این ماه، ماه «ربیع القرآن» ماست در این بهار قرآنی هرروز یک آیه را انتخاب کنید و تا افطار به طور متناوب تلاوت و در پیرامون آن تدبر نمایید، امید است دم دمای افطار آن آیه برای شما پرده از رخسار بردارد

🔹در سراسر ماه رمضان توجه شما به روزه دار حقیقی و انسان کامل یعنی وجود ذی جود حجة بن الحجج البالغة (عج)نباید منقطع شود.

🔹روزه و نماز و بندگی شما از کانال آن حضرت به بارگاه باری تعالی راه می‌یابد.

✅💠✅

[مرحوم میرزا جواد ملکی تبریزی راجع به شرایط روزه صحیح چنین گفته است:

در روایات آمده است: «غیبت، دروغ، نگاه (حرام) پی درپی، دشنام دادن و ظلم – کم باشد یا زیاد -، باعث باطل شدن روزه می‌شود، و روزه، فقط خودداری از خوردنی و آشامیدنی نیست، هنگام روزه گوش، چشم، زبان و … باید روزه بگیرند. دست و پایت را نگهدار و بسیار سکوت کن مگر از خیر. و با نوکرت رفق و مدارا نما. از جدال و آزار رساندن به نوکر خودداری کن و وقار روزه را داشته باش و وقتی روزه‌‌‌ای با زمانی که روزه نیستی باید با هم فرق داشته باشند.»

رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم فرمودند: «آسان ترین چیزی که خداوند در روزه بر روزه دار واجب نموده، خودداری از خوردنی و آشامیدنی است.» فقها به صحت روزه بعضی از آنها فتوا داده اند.

جمع بین روایات بالا با روایتی که از رسول اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم وارد شده و سخن فقها در این است که بگوییم، منظور از صحت در احادیث فوق این است که« چنین روزه‌‌‌ای مورد قبول خداوند است» و منظور از صحت در کلام فقها این است که «چنین روزه‌‌‌ای قضای آن را ساقط می‌کند».

خلاصه این که روزه صحیح و کاملی که خدا برای کامل نمودن روزه دار مقرر فرموده، قطعا شامل خودداری اعضای بدن از گناه می‌باشد، و روزه کاملتر این است که علاوه بر آن، قلب را از یاد غیر خدا باز داشته و از هر چه غیر اوست روزه بگیرد. هنگامی‌که انسان ماهیت روزه، درجات و فلسفه تشریع آن را فهمید، ناچار باید از هر گناه و حرامی، بخاطر قبول روزه اش خودداری کند.

و الا مسئول بوده و بخاطر اینکه اعضای بدنش روزه نگرفته اند، مجازات می‌شود، و ساقط شدن قضای روزه به این معنا نیست که انسان را در روز قیامت از مجازات نجات دهد.]
📚«ترجمه المراقبات ص 210»